خدایا فقط تو میتوانی رنج مردمانت را کم کنی .

موی برشانه بریز تا که من رامت شوم

دانه بر ریز دام بگذار عشوه کن

تا که هر لحظه آغوش را دامت شوم

هی بانو...

من در وفای عشق به تو

سیاهی زغالی هستم

که بر صورت زغال فروش روزگار مانده...

مرا ببخش که دنیای هم جنسهایم 

آنقدر کریه منظره که مهربونی و محبت

تو هیچ ثانیه ای از عمرشان لحظه ای 

کنارشان دوام نمی آورد...

خدایا ...

لطف کن دست به کار شو 

غصه ها از حد گذشتن...

جناب خدا 

به ابرهایت تکانی

بگذار ببارند

شاید این دل آرام گیرد........

خدابیامرز مادر بزرگم همیشه میگفت :

پر درد پر گو میشه ....

////

پ. ن

دوستان عزیز ببخشید از هذیانهام که هیچ سنخیتی باهم ندارند. درد وقتی زیاد میشه به قول مادربزرگم ٫ آدم پرگو میشه...