آدمها دیر یا زودش فرقی نداره ....اما زود فراموش میکنن..

چه زود فراموش کردی
خش خش برگهای زرد پاییز رو
بارونهای نم نم
شیشه بخار زده ی ماشین
که چقدر آروم دست بردی
و روشون نوشتی
شقایق چرا که دلش خونه
 تا عطر یاس و مریم هست
زندگی باید کرد

اصلا چرا اون دورا
همین بهار و فروردین گذشته
صدای اذان ؛ غروب آروم
تو جوار امامزاده..‌.

آدمی فراموشکار است
دیر یا زودش فرقی نمیکنه
اما فراموش میکنه...

این بار که خواستی در کوچه و خیابان قدم بزنی
پشت عینک دودی سیاهت
اندکی مهربانی در چشمانت بپاش
باران خواهم شد تا باز
عشق را در خاک سیاه چشمانت بارور کنم...

هی دنیا...

من بعد مرگم 

همه ی این ظلمهایت را

به خدا خواهم گفت ...