هرشب تنهایی ؛ همه شب تنهایی ... ( ۱ )

رهسپارم رهسپار ، تا برسم بر کویت

هرروز تنهایی...

همه روز تنهایی...

سنگ مردم برسر 

طعنه هاشان بر دل

 هرروز رسوایی...

همه روز رسوایی...

طعنه ها خوردم من

گریه ها کردم من ...

طعنه ها ناسورند 

گریه ها پنهانی 

هرروز پنهانی...

همه روز پنهانی...

همه شب تا به سحر

 پای دیوار نشستم

که ببینم رخ زیبای تورا...

هرشب تنهایی ...

همه شب تنهایی...

هر شب ناله زدن ...

در کوی و برزن ‌...

طعنه از رهگذران 

زخم مانده بر دل

 هرشب رسوایی ...

همه شب رسوایی...

همه شب خاطره ها 

اشک جاری در چشم ...

هرشب ناله زدن ...

همه شب ناله زدن ...

به شبی گریه پس گریه 

چشم ؛  سنگین شد ...

پشت یک کوچه ی تاریک 
به خوابت رفتم ...

- تابه کی تنهایی!!؟
_تا به کی رسوایی!!؟

در پس ابری سپیدی تو پدیدار شدی ...

ادامه دارد...