کوچه های باران خورده

گاهی از دور تماشای تو دلخواه تر است .... در هر لباسی که تورا تصور کنمزیباترینی بی آنکه استعاره ی هیچ فصلی را بهم ریخته باشی بهار با شکوفه های تن تو می تواند زرد باشد و زیباترین تابستان هوای لبهایت می تواند سرد باشد اما دلچسب در آغوش تو بودن...پائیزها اگر سبز باشد تو بی گمان رویایی ترینیو زمستانی گرم که تنهایی را از یادم ببرد ...چه فرقی میکند کدام فصل را به یادت باشم وقتی کفش هایت به خلخال های زنان قجری مانند استبا هر قدمی در رویایم قلبم را سوراخ میکند ...وقتی با نوک انگشتانت به اشاره باران را به زمین میفرستیتو بی گمان زاده ی دست فرشچیانی همانقدر زیبا در تابلوهایشکه خدا را هم به حیرت گذاشته ....نمیدانم اگر پیکاسو، ونکوک هم زنده بودند در آن لحظه های که روبرویم در قاب چشمانم می نشینیبتوانند بی نظیرترین تابلوها را خلق کنندخدا هم گویی محو خطوط لاغر حجیم گونه های توستکه اینگونه فصلها را بهم ریخته ...گل های نرگس خونه مادر یکی یکی دارن سر از بوته هاشون در میارین یادش بخیر وقتی بودی چه رازهای مگویی از تو برایشان وقتی عطر خوش نرگس تو حیاط خونه می پیچید نقل می کردم. امروز که اولین گل نرگس حیاط رو چیدم جوری دلسوزانه نگام میکرد که ایمان آوردم که گلها هیچ وقت نمی میرن اونها سینه به سینه رازهاشون رو به نسلهاشون انتقال میدن . نويسنده :حمید عسکری اطاقوری تاريخ: چهاردهم دی ۱۴۰۲ ساعت: 19:14 بخوانید, ...ادامه مطلب