گاهی از دور تماشای تو دلخواه تر است ....

گاهی از دور تماشای تو دلخواه تر است ....

در هر لباسی که تورا تصور کنم

زیباترینی بی آنکه

استعاره ی هیچ فصلی را بهم ریخته باشی

بهار با شکوفه های تن تو می تواند زرد باشد و زیباترین

تابستان هوای لبهایت می تواند سرد باشد

اما دلچسب در آغوش تو بودن...

پائیزها اگر سبز باشد تو بی گمان رویایی ترینی

و زمستانی گرم که تنهایی را از یادم ببرد ...

چه فرقی میکند کدام فصل را به یادت باشم

وقتی کفش هایت به خلخال های زنان قجری مانند است

با هر قدمی در رویایم قلبم را سوراخ میکند ...

وقتی با نوک انگشتانت به اشاره باران را به زمین میفرستی

تو بی گمان زاده ی دست فرشچیانی همانقدر زیبا در تابلوهایش

که خدا را هم به حیرت گذاشته ....

نمیدانم اگر پیکاسو، ونکوک هم زنده بودند

در آن لحظه های که روبرویم در قاب چشمانم می نشینی

بتوانند بی نظیرترین تابلوها را خلق کنند

خدا هم گویی محو خطوط لاغر حجیم گونه های توست

که اینگونه فصلها را بهم ریخته ...

گل های نرگس خونه مادر یکی یکی دارن سر از بوته هاشون در میارین یادش بخیر وقتی بودی چه رازهای مگویی از تو برایشان وقتی عطر خوش نرگس تو حیاط خونه می پیچید نقل می کردم. امروز که اولین گل نرگس حیاط رو چیدم جوری دلسوزانه نگام میکرد که ایمان آوردم که گلها هیچ وقت نمی میرن اونها سینه به سینه رازهاشون رو به نسلهاشون انتقال میدن .