چقدر دیر شده ام !!!

دیگه نفسی نمیزاشت که جلوتر برم...

حال و حوصله این روزها رو اصلا نداشتم انگار امتحانات خدا تمومی نداره از یه طرف ...از طرف دیگه

با هوای گرم و کلافه کننده امسال که بی سابقه بوده تموم توانم رو گرفته بود ...

یه بار متوجه شدم نزدیک ورودی شهرم و صدای بوقهای ممتد ماشینای کاروان عروس من

به خودم آورد...

پام نای رفتن نداشت رو اولین سنگهای بلوار نشستم و به آدمها که با عجله از کنار هم

میگذشتن نگاه کردم ، دوباره صدای ممتد ماشین عروسی دیگه که خبر از شادی دیگه میداد...

دستم رو زیر چونه ام گذاشتم و به پاهای آدمها٬ماشینها٫صورتکها ...زل زدم. یه جوری آدمها نگام

میکردن انگار که دیونه ندیدن !!

زیر لب شروع کردم به زمزمه کردن ؛ عروسی خوبه ؛ شادی خوبه ؛ خنده خوبه ...

چقدر این روزها دلم یه عروسی میخواست٬ نه از این عروسی های مزخرف تو تالارها که فقط

باید زل بزنی به در دیوار و آهنگی از جایی که هیچ‌ذوقی واسه شادیت نمیگذارت با اون صدای

روانی کنندش.! دلم یه عروسی توپ میخواد ساز و‌ دهل باشه تو طبیعت بکر خدا صدا بپیچه

این ور کوه بپیچه اون ور کوه...

دلت غنج بره و اسه پرواز دستهات تو‌هوا و رقص ناب دخترکان گیلک با اون لباسهای رنگ

وارنگ و شادشون ...

صدای بلند الله اکبر از بقعه سید بلند شد دلم پر کشید واسه گنبد سبزش ...
هوا داشت تاریک میشد و‌باز شب و باز دردهای مزمن ..‌.
چقدر این روزها دلم خالی شده 
چقدر چشام بیکار نشسته 
چقدر این روزها دارم دیر میشم‌...
باید بلند شم دلم هوای زیارت حرمت رو‌کرده سید ؛ خیلی وقته نمی طلبی !!

انگار تو هم فهمیدی دیر شده ام ...

باید بلند شم خیلی کار مونده انجام ندادم...

خیلی کار که هنوز وقتش نرسیده.؟