تکیه خواهیم کرد به قبله گاه تمام گل سرخها؛ مادر...

سخت نگیریم دنیا هیچ پدرکشتگی با ما ندارد

دوری عزیزان هموار میشود عشق و امید همان چیزی است

که در تک تک لحظه ای زندگیمان پیدا میشود

و مثل طعم خوش خوردن یک فنجان چای بهارنارنج

روی یک ایوان خانه قدیمی با سفره ای که مهربان مادر

بر افراشته  است.

پ.ن

به خیالمان احترام بگذاریم و پرواز دهیم

که به همانجایی که دلمان میخواهد

به صدای باران روی برگ...

به شرشر ناودان خانه های کوچه ی سبز...

///

صبر خواهیم کرد به بلندای قد پدر

تکیه خواهیم داد به قلبه گاه گل سرخ؛ _مادر_