آذر- آذر- آذر

به ماه می مانی ...

به قرص ماه زیبای 14 اش...

سالها و سده ها منتظرت مانده ام

در تمام سال را

در تمام فصلها را...

و فردا که یه 15 آذر'>آذر'>آذر از ماه پائیز برسیم

من تورا...

در شانزدهمین ساعت

در 16 دقیقه از غروب ترین پائیز عمرم

تورا

به اندازه تمام قرنهای گذشته

در آغوش خواهم کشید

شک نکن این پائیز را در آغوش تو جان خواهم داد

تا فرداها اسیر تنهایی نبودنت نباشم

///

تو نبودی اما من از روز ازل تورا دوست داشتم

حالا بامن بخوان از همین امروز

تا روز قیامت تنگ در آغوشت می مانم

همچون مرده ای در آغوش خاک

که از هیچ چیز روزگار دیگر گله ای ندارد.

بشمار تا بی نهایت

تا قیامت ...

14- 15- 16 ...

...

به امید تمام روزهای که نبودی

و بیایی تا بی هیچ ترس و واهمه ای

در باران قدم بزنیم

آزاد و رها ...