ببخش که ساده ام

ببخش که ساده ام

ببخش مرا که مثل شاعران امروزی نیستم...

نمی توانم برایت در شعرهایم (آغوش) بازکنم.‌‌..

بوسه های سرخ رنگ‌ حواله ات کنم

خیلی هنر کرده باشم

میتوانم شکل قلبی را برایت ترسیم کنم

اما نمیدانم چرا هیچوقت به سرخی قلبهایی نیست

که نقاشی می کنند!!!

ببخش مرا،من فقط یک شاعر معمولیم..‌.

مرا ببخش که شعرهایم طعم سیب ترش را نمی دهند!!!

-لطفا به چشمهایت بگو مرا دوست داشته باشند-

من اهل جنگ نیستم...

ببخش مرا بانو ؛

که دیگر دوست داشتن هایم هم

دیگر طعم سیب ترش را نمی دهد

از آن سیبهایی که حرفش که به میان می آید

دهان هرکسی آب می افتد ...

////

پ.ن

بعضی موقعها فکر میکنم این دلتنگی ها فقط واسه عصر بی درو پیکر ما نیست دلتنگی نداشتن و ندیدن بعضی آدمها همیشه بوده درست مثل همونجایی که هایده میخونه :

مثل بارون اگه نباری

خبر از دلم نداری...